Operacja "Irene"

[Sebastian]

Wszystko wydarzyło się dnia 3 października 1993 roku. Prawie 120 żołnierzy Delta Force i Rangersów na pokładzie kilku helikopterów Black Hawk i Littlebird z jednej z baz do stolicy Mogadiszu. Ich celem było zatrzymanie dwóch wysokich rangą oficerów Mohameda Farraha Aidida przywódcy buntowników. Nie zdawali sobie sprawy, że rutynowa akcja, która miała trwać 30 minut zamieni się w koszmar.

Zacznijmy od początku

W latach 90 XX wieku w Somalii małym państwie na wschodzie Afryki zapanował głód i niedostatek. Militarna walka o władzę różnych ugrupowań spowodowała do zniszczenia struktur państwa. Mohameda Farrah Aidid był przywódcą jednego z nich. Przy pomocy swojej prywatnej armii przejmował dostawy żywności. ONZ rozpoczęło interwencję zbrojną. Główną rolę pełniło w niej USA. Jedną z misji mających na celu obalenia Aidida była wspomniana wcześniej "Irene".

Do 3 października żołnierze TFR przeprowadzili wiele udanych akcji przeciw Habr Gidr, głównie nocą, kiedy mogli wykorzystać przewagę sprzętową. Jednak akcja 3 października została przeprowadzoną popołudniem i nie mogła być przełożona na noc. Jej zadaniem było pochwycenie dwóch doradców Aidida, z samych szczytów jego władzy

Sama operacja "Irene" była tak ważna dla dalszego przebiegu wojny, że gen. Garrison (dowodzący operacją) zdecydował się na atak za dnia.

Sygnał rozpoczynający operację (tzw. launch code) to "Irene", a sygnał rozpoczynający akcję oraz umożliwiający strzelanie do wroga „Lucy". Śmigłowce Little Bird najpierw ostrzelały rakietami budynek a potem wysadziły 50 komandosów Delty blisko budynku, a oni dokonali szturmu zabijając kilku strzelających do nich Somalijczyków, natomiast 4 oddziały rangersów (Chalk 1, Chalk 2, Chalk 3, Chalk 4) desantowały się ze śmigłowców Black Hawk na linach z wysokości około 20 metrów w celu zabezpieczenia terenu wokół budynku. Nie wszystko szło gładko od początku misji (podczas zjazdu jeden ranger - szeregowy Todd Blackburn z niewyjaśnionych przyczyn wypadł z helikoptera na ulicę) mimo trudności udało się opanować budynek-cel i pojmać doradców Aidida wraz z 22 ich współpracownikami. Wysłano konwój dowodzony przez sierżanta Strueckera składający się z 3 samochodów Humvee, aby dostarczył do szpitala w znajdującego się w ciężkim stanie Blackburna, niedługo później zginął Dominick Pilla, jeden z żołnierzy jadący w tym konwoju. Ostrzeliwał z broni maszynowej cele, trafiony został pociskiem w głowę.

W czasie przygotowań do ewakuacji konwoju z więźniami dowodzonego przez ppłk. McKnighta został zestrzelony pierwszy Black Hawk, pilotowany przez Cliffa "Elvisa" Wolcotta. Natychmiast skierowano na miejsce katastrofy oddziały, których dotychczasowym zadaniem było zabezpieczanie terenu wokół budynku-celu oraz konwój, który miał zabrać rannych

W tym czasie źle kierowany przez dowództwo konwój błądził po mieście ostrzeliwany przez milicję Aidida. Odległość dzieląca go od zestrzelonego śmigłowca była niewielka. Zaledwie kilka przecznic. Trudność sprawiały palone na ulicach opony i barykady. Dym z opon powodował, że załogi Littlebirdów (tych malutkich śmigłowców, które osłaniały żołnierzy) miały utrudnioną widoczność. W końcu pierwsze oddziały dotarły do śmigłowca.

Na miejscu katastrofy sierżant Busch z Delta Force, który przeżył upadek śmigłowca, bronił się sam ostrzeliwany przez Somalijczyków, niedługo później został ewakuowany do szpitala śmigłowcem Little Bird, jednak nie przeżył z powodu ciężkich ran.

Na miejsce wysłano śmigłowiec ratunkowy z sanitariuszami gdyż w śmigłowcu byli ranni (sierżant Tom Wilkinson - dowódca grupy medycznej - za uratowanie ludzi podczas ciągłego ostrzału otrzymał Srebrną Gwiazdę). W bezpośrednie pobliże pierwszego zestrzelonego śmigłowca dotarł oddział Chalk 1 dowodzony przez porucznika DiTomaso oraz Chalk 4 dowodzone przez sierżanta Eversmanna. Pozostałe oddziały rangers dowodzone przez kapitana Steele'a oraz żołnierze Delta Force utknęli wzdłuż ulicy prowadzącej do miejsca katastrofy.

To właśnie oddziały DiTomaso i Eversmanna pod sam koniec pomagały sierżantowi Bushowi w obronie śmigłowca.

Kilka minut później został zestrzelony drugi śmigłowiec pilotowany przez Michaela Duranta. Jako jedyny z całej załogi przeżył katastrofę i ostrzeliwał zbliżających się żołnierzy Aidida. Dwóch snajperów Delty Gary Gordon i Randy Shughart, zgłosili sie do pomocy pilotowi. Wiedzieli, że trudna sytuacja jaka spotkała resztę żołnierzy jest na tyle dramatyczna, że będą na jakiś czas zdani tylko na siebie. Nie wiedzieli dokładnie ile będa musieli odpierać ataki.

Michael Durant ze złamaną nogą oraz rozlicznymi ranami został wyciągnięty przez Gordona i Shugharta z maszyny, a potem ukryty w budynku.

Dwaj snajperzy z nieodpowiednim na daną chwilę uzbrojeniem bronili rannego pilota przed rozwścieczonym ogromnym tłumem. Przypłacili to swoim życiem. Pośmiertnie zostali odznaczeni Medalami Honoru. Michael Durant cudem przeżył. Po 11 dniach w niewoli somalijskiej został zwolniony.

"Zgubiony konwój" ppłk. McKnighta z 9 samochodami w wyniku poniesionych ciężkich strat musiał wycofać się do bazy. Wtedy ponad 100 żołnierzy rangers i Delta Force zostało odciętych we wrogim mieście. Gen. Garrison zawiadomił o sytuacji pakistański kontyngent ONZ stacjonujący na stadionie, zaczęto formować potężny konwój składający się z czołgów, transporterów opancerzonych, żołnierzy 10. Dywizji Górskiej, pakistańskich i malezyjskich żołnierzy oraz pozostałości grup szturmowych rangers - dowodzenie przejął ppłk McKnight - mimo poważnych ran.

Podpułkownik Mcknight był ranny wielokrotnie w ręce nogę i szyję. O godzinie 2:05 konwój dotarł w końcu w miejsce gdzie zebrały się resztki oddziałów Rangersów i Delta Force. Jednak pojawiły się kolejne trudności. Trzeba było wydostać ze śmigłowca ciało martwego pilota Wallcota. Przepiłowanie kokpitu zajęło kilka godzin i rankiem wydostano w końcu zwłoki żołnierza. na domiar złego okazało się, że w transporterach i ciężarówkach zabrakło miejsc. Rangersi z powodu braku miejsca w pojazdach musieli za nimi biec. Całe 2 kilometry po ciężkiej nocy, ranni, prawie bez amunicji, ostrzeliwani!!! Wszyscy dotarli do stadionu nie zostawiając nikogo.

W operacji zginęło 19 żołnierzy amerykańskich, 1 żołnierz malezyjski. Straty po stronie Somalijczyków nie zostały ustalone. Jedne źródła mówią, że 300 inne, że 2000.

Straty w szeregach US Army:

* CWO Donovan Briley
* SSG Daniel Busch
* CPL James Cavaco
* SSG William Cleveland
* SSG Thomas Field
* SFC Earl Fillmore
* CWO Raymond Frank
* MSG Gary Gordon
* SGT Cornell Houston
* SGT James Joyce
* PFC Richard Kowalewski
* PFC James Martin
* MSG Timothy Martin
* SGT Dominick Pilla
* SFC Matthew Rierson
* SFC Randy Shughart
* CPL James Smith
* CWO Clifton Wolcott
* SGT Lorenzo Ruiz

Akcja ta została negatywnie oceniona, pomimo wykonania założeń i prawidłowego przeprowadzenia. Prezydent Bill Clinton, pod naciskiem opinii publicznej, rozkazał wycofanie sił USA z Somalii. Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił także, żeby każdy żołnierz United States Army przechodził szkolenie antyterrorystyczne.

Więcej o tej akcji można przeczytać w książce Marka Bowdena "Helikopter w ogniu"

Na podstawie książki powstał film również o tym samym tytule nakręcony przez Ridleya Scotta. Przez ten film można choć w pewnym stopniu wyobrazić sobie co przeżyli żołnierze biorący udział w operacji.

Polecam serdecznie film

cz. 1



cz. 2



cz. 3



cz. 4



cz. 5



cz. 6



cz. 7





cz. 8




cz. 9



cz. 10



cz. 11



cz. 12



cz. 13



cz. 14




Dziękuję za poświęcenie uwagi i zapraszam do innych wątków w dziale militaria.

[kubi120]

Oglądałem tylko że dawno,może jeszcze raz obejrzę. Reputka leci za wstawienie fajnego filmu