Wasze ulubione wiersze.

[cyganka]

Dzień dobry...  

Future World Music - Follow Your Dream...
https://www.youtube.com/watch?v=DbOFXNxucEQ

***

To nieprawda
że ja nie marzę
bo tych marzeń
mam nawet
w nadmiarze!

niech nikogo
nie zwiodą
nazbyt głośne
deklaracje

bo tymi marzeniami
mogłabym
pół nieba obsiać
i wciąż
jestem z nimi
w kontakcie

robię do nich oko
i zostawiam na potem
tam wysoko
w obłokach

bo teraz
na płacz mi się zbiera
i one wzbierają
piętrząc się
jak potok
a ja podążam śladem
tej srebrzystej kaskady

moje marzenia -
złudne miraże
codziennie na noc
pod poduszkę kładę

niczym diamenty w kolii
na złotą nić nawlekam
i choć czekanie boli
... czekam!

Jadwiga Zgliszewska

[cyganka]

Cud słońca...

Jak często zdarza się cud słońca!
Pospieszna gloria
i apoteoza
świata.
Jak gdyby brud cały i zgroza
krwotoki wojen
przekleństwa i wrzask
ucichły
zmyte przed królewskim wjazdem
szczęścionośnego słonecznego blasku.

A może to jest wiecznie ponawiany znak
że za rozpaczą
śmierciami i grozą
jest coś jak słońca spoza chmur eksplozja
milcząca świętość wylana na świat...

Joanna Pollakówna

[cyganka]

 

Lars van de Goor - The Poetry of Nature...
https://www.youtube.com/watch?v=sliAMQ4DHsI

Wysokie drzewa...

O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa,
W brązie zachodu kute wieczornym promieniem,
Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa,
Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem.

Zapach wody, zielony w cieniu, złoty w słońcu,
W bezwietrzu sennym ledwo miesza się, kołysze,
Gdy z łąk koniki polne w sierpniowym gorącu
Tysiącem srebrnych nożyc szybko strzygą ciszę.

Z wolna wszystko umilka, zapada w krąg głusza
I zmierzch ciemnością smukłe korony odziewa,
Z których widmami rośnie wyzwolona dusza...
O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa!...

Leopold Staff

[cyganka]

Wieczór...                            

Leżę na łodzi
W wieczornej ciszy.
Gwiazdy nade mną,
Gwiazdy pode mną
I gwiazdy we mnie...

Leopold Staff

[cyganka]

Zasieję wiersz Do młodych...  






Do młodych...

Szukajcie prawdy jasnego płomienia,
Szukajcie nowych, nieodkrytych dróg!
Za każdym krokiem w tajniki stworzenia
Coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia
I większym staje się Bóg!

Choć otrząśniecie kwiaty barwnych mitów,
Choć rozproszycie legendowy mrok,
Choć mgłę urojeń zedrzecie z błękitów, —
Ludziom niebiańskich nie zbraknie zachwytów,
Lecz dalej sięgnie ich wzrok.

Każda epoka ma swe własne cele
I zapomina o wczorajszych snach:
Nieście więc wiedzy pochodnię na czele
I nowy udział bierzcie w wieków dziele,—
Przyszłości podnoście gmach!

Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy,
Choć macie sami doskonalsze wznieść:
Na nich się jeszcze święty ogień żarzy,
I miłość ludzka stoi tam na straży,
I wy winniście im cześć!

Ze światem, który w ciemność już zachodzi
Wraz z całą tęczą idealnych snów,
Prawdziwa mądrość niechaj was pogodzi:
I wasze gwiazdy, o zdobywcy młodzi,
W ciemnościach pogasną znów!

Adam Asnyk

[cyganka]

I wiersz też mogę napisać przecież...  

Alexx Antaeus - Time...
https://www.youtube.com/watch?v=C9h7-GSqRMk

Było minęło...            

było minęło
między było i minęło mała biała szczelina
wąski przesmyk nic nie znacząca pauza
a przecież tyle się tam wydarzyło
wzloty i upadki uczuć
przewidywania tańczące w snach
spotkania na wzgórzu i na skraju lasu
było to co gorące wiotkie w nagłym oślnieniu
było niemądre zdradliwe ale wypełnione nieznaną treścią
minęło bo nie zadrżało w posadach
małe było małe minęło
było długo
minęło raz dwa
a w środku sucha trawa dotknięta kosą słońca
klasztor nad rzeką niepokojące dudnienie pociągu
drobny żwir na drodze do doliny...

Julian Kornhauser

[cyganka]

Gdy zamilknie Artysta...
(pamięci Czesława Niemena)

Dziwi się t e n  ś w i a t
że dalej musi pójść sam

Wspomnienie
przestaje bawić się wiosnami
Ciuciubabka jesieni
że nie wróci już wie
Rozdziera złotą chustę
i nie mimozami
lecz żalem się zaczyna

Pod Papugami
na próżno przywoływać
ubraną w melodię
dziewczynę piosenki

Przy szeroko niklowanym barze
zamiast snu o Warszawie
skrzecząca aż po dziób świtu
współczesność

W jej pijanym lustrze
nie każdy ma most z lampionami
bo nienawiść gardzi człowiekiem

Dziwi się Twój świat
że  j e s t  d z i w n y...

Dominik Górny
(z książki Rozpalić strofy)

[cyganka]

Póki co nikt nie zwraca mi tutaj uwagi, że łączę poezję z muzyką i mogę się spełniać... cieszę się...

 Behzad Aghabeigi - Touch my soul...
https://www.youtube.com/watch?v=-gDnst-BktM

Dusza...

Duszę się miewa.
Nikt nie ma jej bez przerwy i na zawsze.
 
Dzień za dniem, rok za rokiem
może bez niej minąć.
 
Czasem tylko w zachwytach
i lękach dzieciństwa
zagnieżdża się na dłużej.
Czasem tylko w zdziwieniu,
że jesteśmy starzy.
 
Rzadko nam asystuje
podczas zajęć żmudnych,
jak przesuwanie mebli,
dźwiganie walizek,
czy przemierzanie drogi w ciasnych butach.
 
Przy wypełnianiu ankiet
i siekaniu mięsa
z reguły ma wychodne.
 
Na tysiąc naszych rozmów uczestniczy w jednej
a i to niekoniecznie, bo woli milczenie.
 
Kiedy ciało zaczyna nas boleć i boleć,
cichcem schodzi z dyżuru.
 
Jest wybredna: niechętnie widzi nas w tłumie,
mierzi ją nasza walka o byle przewagę
i terkot interesów.
 
Radość i smutek
to nie są dla niej dwa różne uczucia.
Tylko w ich połączeniu jest przy nas obecna.
 
Możemy na nią liczyć
kiedy niczego nie jesteśmy pewni,
a wszystkiego ciekawi.
 
Z przedmiotów materialnych
lubi zegary z wahadłem
i lustra, które pracują gorliwie,
nawet gdy nikt nie patrzy.
 
Nie mówi skąd przybywa
i kiedy znowu nam zniknie,
ale wyraźnie czeka na takie pytania.
 
Wygląda na to,
że tak jak ona nam,
również i my
jesteśmy jej na coś potrzebni...

Wisława Szymborska

[Demanufacture]

Okej, ja uwielbiam Andrzeja Bursę i tu zacytuję jeden z bardziej znanych fragmentów jego bezkompromisowej twórczości:


Pantofelek
Dzieci są milsze od dorosłych
zwierzęta są milsze od dzieci
mówisz że rozumując w ten sposób
muszę dojść do twierdzenia
że najmilszy jest mi pierwotniak pantofelek

no to co

milszy mi jest pantofelek
od ciebie ty skurw*ysynie.

[cyganka]

Idenline - At Sunset...
https://www.youtube.com/watch?v=L8jeS79ceoo

Słońce już gasło, wieczór był ciepły i cichy,       
Okrąg niebios gdzieniegdzie chmurkami zasłany,
U góry błękitnawy, na zachód różany;
Chmurki wróżą pogodę, lekkie i świecące,
Tam jako trzody owiec na murawie śpiące,
Ówdzie nieco drobniejsze, jak stada cyranek.
Na zachód obłok na kształt rąbkowych firanek,
Przejrzysty, sfałdowany, po wierzchu perłowy,
Po brzegach pozłacany, w głębi purpurowy,
Jeszcze blaskiem zachodu tlił się i rozżarzał,
Aż powoli pożółkniał, zbladnął i poszarzał:
Słońce spuściło głowę, obłok zasunęło
I raz ciepłym powiewem westchnąwszy - usnęło...

Adam Mickiewicz - Pan Tadeusz; Księga XII