Odjechani.com.pl

PRZEDNIE AKTONY i BOCZNE AKTONY


Opis oznaczeń:

*:ćwiczenie polecane tylko dla zaawansowanych,

**:ćwiczenie polecane dla średnio zaawansowanych i zaawansowanych,

***:ćwiczenie dla każdego stopnia zaawansowania

UWAGI OGÓLNE: Mięśnie naramienne są jedną z najbardziej widocznych grup mięśniowych, a dobrze rozwinięte tzw. ”bary” są świadectwem zdrowia i siły. Jak widać na powyższych szkicach mięśnie naramienne zbudowane są z trzech aktonów (par głów: przednich, bocznych i tylnych). Każda para głów,to jakby osobne mięśnie i wymaga odrębnych ćwiczeń ukierunkowanych na rozwój konkretnej pary głów (aktonów). We właściwym treningu (mającym na celu wszechstronny rozwój mięśni naramiennych) uwzględnić należy ćwiczenia na wszystkie aktony. Liczba serii ,ilość powtórzeń i ciężar,jaki stosujemy w treningu poszczególnych aktonów powinny być dostosowane do konkretnej pary głów.Ponieważ mięśnie barków biorą aktywny udział we wszystkich ćwiczeniach, w których pracują ramiona,to na przestrzeni tygodnia poszczególne aktony są w różnym stopniu zmęczone (w trakcie różnych ćwiczeń,różne głowy są zaangażowane) i należy układając trening uwzględnić pracę, jaką wykonały na poprzedzających treningach (na inne grupy mięśniowe). W związku z tym wykonywanie takiej samej ilości serii na wszystkie aktony mięśni naramiennych nie jest wskazane-doprowadzić może do przetrenowania jednych, a niedotrenowania innych aktonów. Generalną zasadą jest, że stosujemy minimum jedno ćwiczenie na każdą parę głów.

Czas potrzebny do pełnej regeneracji mięśni naramiennych:
przy niskiej intensywności treningu-48h,przy średniej intensywności-72h,przy wysokiej intensywności-96h.

Podstawową sprawą, zanim przystąpimy do treningu mięśni naramiennych (podobnie, jak pozostałych grup mięśniowych) jest odpowiednia rozgrzewka. Jest to tym ważniejsze, że stawy barkowe są bardzo podatne na kontuzje. Wykonujemy kilka minut wymachy, krążenia ramion itp., stosujemy również ćwiczenia rozciągające. Po tak wykonanej rozgrzewce nie należy jednak od razu przechodzić do ćwiczeń na dużych ciężarach, ale poprzedzić je 1-2 seriami z mniejszym obciążeniem i większą liczbą powtórzeń(12-20). Dopiero tak przygotowane mięśnie i stawy są przygotowane na podjęcie właściwego treningu.

ĆWICZENIA PODSTAWOWE:

1.Wyciskanie sztangi sprzed głowy(**):

● główne zaanagażowane mięśnie-przednie i boczne aktony mięśni naramiennych, mięśnie trójgłowe ramion.

● wykonanie: ćwiczenie to można wykonywać zarówno w pozycji stojącej (tzw. żołnierskie wyciskanie) , jak i siedzącej. Do ćwiczenia można również użyć tzw. suwnicy Smitha ,lub maszyn.



W pozycji stojącej: stajemy w rozkroku nieco szerszym, niż barki (inna forma ćwiczenia zakłada wysunięcie jednej nogi nieco w przód, dla lepszej równowagi) - klatka piersiowa wypchnięta ku przodowi, zachowana naturalna krzywizna kręgosłupa-pracują podczas ćwiczenia tylko ramiona i barki (staramy się unikać dodatkowych ruchów tułowia i nóg), uchwyt nieco szerszy, niż rozstaw barków.
Im węższy uchwyt, tym bardziej pracę w ćwiczeniu przejmują mięśnie trójgłowe ramion.

W pozycji siedzącej: staramy się zwracać dużą uwagę na prawidłową pozycję-przez cały czas należy mieć wypchniętą ku przodowi klatkę piersiową i zachowywać naturalna krzywiznę kręgosłupa. Taka pozycja zabezpiecza (oczywiście nie w pełni) przed urazami dolnego odcinka kręgosłupa. (można zastosować oparcie o ławkę-zmniejsza naciski na dyski międzykręgowe).

UWAGI: Nie poleca się tego ćwiczenia dla początkujących, ponieważ jest ono bardzo kontuzjogenne i najmniejsze błędy w jego wykonaniu mogą spowodować niebezpieczne kontuzje.

2.Wyciskanie sztangi zza głowy(**):

● główne zaangażowane mięśnie-przednie i boczne aktony mięśni naramiennych,mięśnie trojgłowe ramion

● wykonanie: ćwiczenie to, podobnie jak poprzednie można wykonywać zarówno w pozycji stojącej, jak i siedzącej.Podobnie ,jak w ćwiczeniu poprzednim można użyć suwnicy Smitha lub maszyn.

Podczas całego zakresu ruchu sztangi należy kontrolować ciężar-ruch powinien być płynny, sztangę opuszczamy aż do linii barków (druga wersja zakłada opuszczanie sztangi tylko do linii uszu, co wydaje się mniej niebezpieczne dla samych stawów barkowych i pozwala na lepsze napięcie mięśni), po czym wyciskamy sztangę zatrzymując ruch zanim ramiona się wyprostują (aby utrzymać stałe napięcie ćwiczonych mięśni)



UWAGI: Nie poleca się tego ćwiczenia dla początkujących, ponieważ jest ono bardzo kontuzjogenne i najmniejsze błędy w jego wykonaniu mogą spowodować niebezpieczne kontuzje



3.Wyciskanie sztangielek(***):

● główne zaangażowane mięśnie - podobnie, jak w wyciskaniu zza głowy-przednie i boczne aktony mięśni naramiennych, mięśnie trójgłowe ramion.

● wykonanie: kolejne ćwiczenie, które można wykonywać zarówno w pozycji stojącej, jak i siedzącej
- dłonie ze sztangielkami przez cały czas trzymamy tak, aby ich wewnętrzne części skierowane były do przodu(inna wersja przewiduje uchwyt młotkowy-dłonie zwrócone w czasie całego ruchu palcami w kierunku głowy).Ruch powinien odbywać się pod pełną kontrolą ciężaru-ważna jest również pozycja podczas ćwiczenia-podobna do pozycji przy wyciskaniu sztangi. (wypchnięta klatka, naturalna krzywizna kręgosłupa)



4.Arnoldki-inna odmiana ćwiczenia nr3(***):

● główne zaangażowane mięśnie-przednie i boczne aktony mięśni naramiennych, mięśnie trójgłowe ramion.

● wykonanie: ćwiczenie można wykonywać zarówno w pozycji stojącej, jak i siedzącej -z łokciami przy tułowiu chwytamy sztangielki i unosimy je na wysokość barków tak, aby palce dłoni były skierowane do nas (podchwyt), równym tempem wypychamy sztangielki ponad głowę do pozycji, w której jeszcze nie są zablokowane ramiona-podczas wyciskania sztangielek obracamy dłonie tak,aby w końcowej fazie ruchu palce były skierowane do przodu (nachwyt) - w szczytowym punkcie powtórzenia wstrzymujemy ruch na moment, po czym opuszczamy sztangielki do pozycji wyjściowej. Unikajmy blokowania ramion nad głową-dzięki temu utrzymamy stałe napięcie ćwiczonych mięśni.



5.Unoszenie sztangielek bokiem w górę(***):

● główne zaangażowane mięśnie- środkowe aktony mięśni naramiennych.

● wykonanie: ćwiczenie można wykonywać w pozycji stojącej lub siedzącej, oburącz lub jednorącz. W pozycji wyjściowej tułów lekko pochylony, ręce ze sztangielkami nieco ugięte w łokciach, opuszczone w dół, dłonie wewnętrznymi stronami skierowane do środka. Ruch unoszenia rozpoczynamy przy ugiętych rękach, łokcie w każdej fazie ruchu wyprzedzają dłonie. Sztangielki unosimy powyżej linii barków i bez zatrzymania opuszczamy powoli w dół (lub przytrzymujemy w pozycji szczytowej przez chwilę w celu dodatkowego napięcia mięśni). Ćwiczenie to można również wykonywać jednorącz sztangielką w odchyleniu-chwytamy się poręczy, drabinek lub jakiegoś innego przyrządu i odchylamy tułów w bok (jedna ręką trzymamy się poręczy, a w drugiej trzymamy sztangielkę) i unosimy sztangielkę bokiem w górę do poziomu (w tym punkcie można zatrzymać ruch na chwilę) następnie opuszczamy ją do pozycji wyjściowej.



UWAGI: należy unikać bujania tułowiem i odchylania go do tyłu w trakcie wykonania ćwiczenia-angażowane są wtedy dodatkowe mięsnie



6.Unoszenie sztangielek w opadzie tułowia(***):

● główne zaangażowane mięśnie-jest to ćwiczenie na tylną część mięśni naramiennych,

● wykonanie: ćwiczenie wykonujemy w pozycji siedzącej lub stojącej. W pozycji stojącej: tułów ustawiamy w położeniu zbliżonym do prostopadłego do podłoża i staramy się w trakcie ruchu nie wykonywać nim tzw. bujania-utrzymujemy możliwie sztywno. Z pozycji wyjściowej ruchem kolistym unosimy sztangielki maksymalnie w górę, utrzymując przez cały czas ćwiczone mięśnie w stanie napięcia. Staramy się, aby w ruchu powrotnym sztangielki poruszały się po tym samym torze. Jak w poprzednim ćwiczeniu ,można w pozycji szczytowej przytrzymać przez chwilę sztangielki w celu dodatkowego napięcia mięśni.



7.Podciąganie sztangi wzdłuż tułowia(***):

● główne zaangażowane mięśnie-wszystkie aktony mięśni naramiennych, mięsień czworoboczny grzbietu (tzw. kapturowy)

● wykonanie: w pozycji stojącej, rozkrok nieco szerszy od rozstawu barków, uchwyt na szerokość ramion (inna wersja przewiduje szerszy rozstaw dłoni, nawet szerszy niż rozstaw barków-zaangażowane są wtedy bardziej boczne aktony mięśni naramiennych, a ruch kończymy na wysokości klatki piersiowej). Ruchem wolnym i kontrolowanym unosimy sztangę w kierunku brody, starając się aby przemieszczała się możliwie najbliżej tułowia. Łokcie przez cały czas trzymamy powyżej gryfu sztangi. Ruch unoszenia kończymy, gdy sztanga znajdzie się na wysokości klatki piersiowej (lub staramy się podciągnąć sztangę aż do brody), opuszczamy również powoli, unikamy odchylania i bujania tułowia. Koncentrujemy się na unoszeniu łokci, a sztanga podąży za nimi.



UWAGI: zalecane rozsądne dozowanie ciężaru-ćwiczenie mocno obciąża stawy barkowe (szczególnie w wąskim uchwycie) i jest kontuzjogenne.



8.Podciąganie sztangielek wzdłuż tułowia(***):

● główne zaangażowane mięśnie-jak w poprzednim ćwiczeniu

● wykonanie: w pozycji stojącej, rozkrok nieco szerszy od rozstawu barków, uchwyt na szerokość ramion (inna wersja przewiduje szerszy rozstaw dłoni, nawet szerszy niż rozstaw barków-zaangażowane są wtedy bardziej boczne aktony mięśni naramiennych, a ruch kończymy na wysokości klatki piersiowej). Ruchem wolnym i kontrolowanym unosimy sztangę w kierunku brody, starając się aby przemieszczała się możliwie najbliżej tułowia. Łokcie przez cały czas trzymamy powyżej gryfu sztangi. Ruch unoszenia kończymy, gdy sztanga znajdzie się na wysokości klatki piersiowej (lub staramy się podciągnąć sztangę aż do brody), opuszczamy również powoli, unikamy odchylania i bujania tułowia. Koncentrujemy się na unoszeniu łokci, a sztanga podąży za nimi.



UWAGI: wykonywanie tej wersji ćwiczenia (tj. ze sztangielkami) polecane jest dopiero po wyuczeniu właściwej techniki ćwicząc ze sztangą.



9.Unoszenie ramion w przód ze sztangą(***)

● główne zaangażowane mięśnie- przednie i boczne aktony mięśni naramiennych

● wykonanie: ćwiczenie wykonujemy w staniu - rozkrok nieco szerzej od barków, uchwyt na szerokość barków-ułożenie dłoni zależy od rodzaju sztangi ,z jaką wykonujemy ćwiczenie: można zastosować nachwyt (przy użyciu sztangi prostej), nachwyt pod kątem (przy użyciu sztangi łamanej), uchwyt młotkowy (przy użyciu „kratownicy”)- rozbudowuje się dodatkowo obszar połączenia m. piersiowych z naramiennymi .Unosimy sztangę miarowym ruchem (bez szarpania) ponad poziom barków i opuszczamy również płynnym ruchem. Staramy się nie bujać tułowiem. W szczytowym położeniu można zatrzymać ruch na chwilę w celu dodatkowego napięcia mięśni. W fazie negatywnej (opuszczanie sztangi) utrzymujemy pełną kontrolę nad ciężarem.



UWAGI: zaleca się w tym ćwiczeniu ostrożne dozowanie ciężaru-ćwiczenie jest kontuzjogenne.



10.Unoszenie ramion w przód ze sztangielkami(***):

● główne zaangażowane mięśnie-jak w ćwiczeniu poprzednim,

● wykonanie: to ćwiczenie wykonujemy w pozycji stojącej - można również wykonywać w pozycji siedzącej. Technika-jak wyżej, z ta różnicą, że można wykonywać ruchy na obiema rękami jednocześnie, lub pojedynczo (jedna ręka w gorę, druga w spoczynku, lub jedna ręka w górę, a druga w tym czasie porusza się w dół).

Uchwyt (ustawienie nadgarstka) ,jak w ćwiczeniu ze sztangą może być różny-adekwatny do celu ćwiczenia.




Źródło: http://www.kulturystyka.pl