Odjechani.com.pl

Mojemu bratu ciężko idzie język polski, ma spore zaległości chłopak... Dzisiaj rano dowiedział się, że mają jakieś zaliczenia już jutro i muszą zrobić pewne zadanie. Męczył się z tym, potem przyszedł do mnie abym mu pomógł, ale ja w ogóle nie jestem w temacie. Czy ktoś z Was uratuje mu dvpe? Poniżej zamieszczam zdjęcie zadania.



Za pomoc będę bardzo wdzięczny.

Włodzimierz Maciąg w swoim tekście „Próba powrotu do świata młodości – Panny z Wilka Jarosława Iwaszkiewicza” podejmuje się charakterystyki XX-wiecznej polskiej literatury. Zwraca szczególną uwagę na sposób przedstawiania w tamtym okresie osobowości bohaterów w utworach literackich. Życie wewnętrzne bohaterów staje się „łańcuchem rozmaitych doznań” - chwilowe stany, pewne fragmenty czasu, dlatego też trudno wyłonić jednolitą osobowość człowieka. Pamięć staje się jedynym miejscem, gdzie człowiek może wszystko przechować. Choć zatrzymuje ona tylko czysto duchowy obraz minionych zjawisk, daje nam poczucie własnej tożsamości.
Opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza „Panny z Wilka” jest idealnym przykładem, na poparcie tezy Maciąga. Fabuła utworu jest bardzo prozaiczna – schorowany człowiek przyjeżdża na wieś do swojego wujostwa po wielu latach. Spędza u nich dwa tygodnie, które wypełnione są tylko spacerami do tytułowego Wilka, gdzie mieszkają znajome Wiktora Rubena. Czas fabularny opowiadania rozciąga się jednak na piętnaście lat wcześniej, gdy młody Ruben obejmował posadę guwernera panien z Wilka. Wracając na wieś bohater wraca wspomnieniami do tego, co już dawno minęło. Próbuje nawet odtworzyć przeszłe zdarzenia w teraźniejszości, ale przynosi mu to tylko rozczarowanie. Wspomnienia Wiktora, być może dlatego, że przez tyle lat pielęgnowane, są idealne, a teraźniejszość prozaiczna.
Fabuła opowiadania staje się dla Iwaszkiewicza pretekstem do przedstawienia swoich poglądów. To nie zdarzenia same w sobie są ważne. Najważniejsze są nasze wspomnienia, na których się opieramy podejmując jakiekolwiek działania. Nie można ich również odtworzyć, bo przyniesie nam to tylko rozczarowanie.
Innym utworem realizującym te same założenia jest „Cudzoziemka” Marii Kuncewiczowej. Choć jest to powieść, obejmuje tylko jeden dzień zdarzeń. Podobnie jak w „Pannach z Wilka” akcja utworu rozgrywa się w pamięci głównej bohaterki. W „Cudzoziemce” pretekstem do wspomnień jest świadomość Róży Żabczyńskiej, że zbliża się koniec jej życia. Dzięki wspomnieniom ucieka od rzeczywistości, tylko dzięki nim jest szczęśliwa.
Przykładów tego typu literatury, o której pisał Włodzimierz Maciąg można podawać wiele. Analizowanie psychiki bohaterów pod pretekstem zdarzeń było właśnie charakterystyczne dla polskiej prozy XX wieku.
słów 311.

Nie poprawiam Wam tego Wysyłam takie, jakie mi wyszło.

Jedna rzecz mnie niesamowicie śmieszy w tym zadaniu. "Zajmij stanowisko wobec opinii przedstawionej przez autora". No błagam. Czy licealista ma taki zakres wiedzy na temat literatury XX-wieku by zgadzać lub nie zgadzać się z historykiem literatury? I to jeszcze uznanym, a nie drugoplanowym? Nawet ja, studentka polonistyki tę literaturę (przyznaję to z bólem) na zajęciach poznaję tylko "po łebkach".
No nic, mam nadzieję, że Twojemu bratu się to przyda

Uwielbiam Cię Jesteś wielka, Olu!