Eksplozja reaktora w Czarnobylu była skutkiem splotu jego cech, wad projektowych i błędów popełnionych przez obsługę podczas eksperymentu, który doprowadził do awarii 25 lat temu.
Skonstruowany w ZSRR reaktor typu RBMK znacząco różnił się od wszystkich innych konstrukcji. Mógł produkować jednocześnie pluton przeznaczony do broni nuklearnej.
Bez obudowy bezpieczeństwa
Paliwo można było wymieniać bez przerywania pracy. W typowym reaktorze, by wymienić paliwo, konieczne jest jego wyłączenie. Reaktor nie miał typowej dla wszystkich innych konstrukcji obudowy bezpieczeństwa.
Reaktor znajdował się w betonowej "studni", przykrytej ważącą ponad tysiąc ton osłoną. Wszystko to znajdowało się w betonowym budynku. Brak osłony bezpieczeństwa okazał się jednym z głównych powodów rozmiaru katastrofy z 26 kwietnia 1986 roku.
Kolejną nietypową i niebezpieczną cechą reaktora RBMK była możliwość wzrostu reaktywności, więc i mocy, w przypadku zmniejszenia się ilości wody w rdzeniu.
To był fatalny eksperyment
W typowym reaktorze woda jest zarówno chłodziwem jak i niezbędnym do podtrzymania reakcji łańcuchowej moderatorem neutronów. W RBMK woda służyła jedynie do chłodzenia, moderatorem był natomiast grafit.
Feralny eksperyment z 26 kwietnia 1986 r. miał za zadanie - przy okazji standardowego wyłączenia reaktora - sprawdzić zachowanie awaryjnych systemów bezpieczeństwa w przypadku utraty zewnętrznego zasilania. W wyniku błędów obsługi i wad projektowych doszło do sekwencji wydarzeń zakończonej niekontrolowanym wzrostem mocy i temperatury. Para wodna odrzuciła ważącą tysiąc ton osłonę, weszła też w kontakt z cyrkonowymi osłonami kanałów, a to spowodowało powstanie dużej ilości wodoru, który eksplodował, niszcząc budynek reaktora. Przy kontakcie z powietrzem zapalił się grafit. Rdzeń reaktora został kompletnie zniszczony.
Co z zachorowaniami na raka?
Do atmosfery wydostała się aktywność rzędu 14 eksabekereli (14 x 10 do potęgi 18) (1 bekerel = 1 rozpad promieniotwórczy na sekundę), z czego około połowy pochodziło od gazów szlachetnych, nieabsorbowanych przez organizmy. Najgroźniejsze izotopy, jakie się wydostały to jod 131 - absorbowany przez tarczycę, jednak szybko się rozpadający oraz długożyciowy cez 137. Radionuklidy pochodzące z Czernobyla wykrywa się praktycznie na całym świecie.
134 pracowników i ratowników, biorących udział w akcji po wybuchu otrzymało w krótkim czasie groźne dla życia dawki promieniowania. 28 osób zmarło w ciągu trzech miesięcy na chorobę popromienną, Nie da się jednoznacznie powiązać zachorowań na raka z katastrofą.
Po katastrofie do konstrukcji reaktorów RBMK wprowadzono modyfikacje, które mają uniemożliwić powtórzenie sekwencji zdarzeń z Czernobyla. 11 reaktorów tego typu pracuje jeszcze w Rosji, ostatni ma zostać wyłączony w 2026 r.
Jak to wygląda obecnie możecie obejrzeć tu:
2008
podniesinski.pl/portal/?p=792
2009
podniesinski.pl/portal/?p=1747
2010
podniesinski.pl/portal/?p=2304
podniesinski.pl/portal/?p=2901
Jeżeli zechcecie pokażę Wam więcej zdjęć z własnej kolekcji(moja większa połowa była tam dwa razy).
Skonstruowany w ZSRR reaktor typu RBMK znacząco różnił się od wszystkich innych konstrukcji. Mógł produkować jednocześnie pluton przeznaczony do broni nuklearnej.
Bez obudowy bezpieczeństwa
Paliwo można było wymieniać bez przerywania pracy. W typowym reaktorze, by wymienić paliwo, konieczne jest jego wyłączenie. Reaktor nie miał typowej dla wszystkich innych konstrukcji obudowy bezpieczeństwa.
Reaktor znajdował się w betonowej "studni", przykrytej ważącą ponad tysiąc ton osłoną. Wszystko to znajdowało się w betonowym budynku. Brak osłony bezpieczeństwa okazał się jednym z głównych powodów rozmiaru katastrofy z 26 kwietnia 1986 roku.
Kolejną nietypową i niebezpieczną cechą reaktora RBMK była możliwość wzrostu reaktywności, więc i mocy, w przypadku zmniejszenia się ilości wody w rdzeniu.
To był fatalny eksperyment
W typowym reaktorze woda jest zarówno chłodziwem jak i niezbędnym do podtrzymania reakcji łańcuchowej moderatorem neutronów. W RBMK woda służyła jedynie do chłodzenia, moderatorem był natomiast grafit.
Feralny eksperyment z 26 kwietnia 1986 r. miał za zadanie - przy okazji standardowego wyłączenia reaktora - sprawdzić zachowanie awaryjnych systemów bezpieczeństwa w przypadku utraty zewnętrznego zasilania. W wyniku błędów obsługi i wad projektowych doszło do sekwencji wydarzeń zakończonej niekontrolowanym wzrostem mocy i temperatury. Para wodna odrzuciła ważącą tysiąc ton osłonę, weszła też w kontakt z cyrkonowymi osłonami kanałów, a to spowodowało powstanie dużej ilości wodoru, który eksplodował, niszcząc budynek reaktora. Przy kontakcie z powietrzem zapalił się grafit. Rdzeń reaktora został kompletnie zniszczony.
Co z zachorowaniami na raka?
Do atmosfery wydostała się aktywność rzędu 14 eksabekereli (14 x 10 do potęgi 18) (1 bekerel = 1 rozpad promieniotwórczy na sekundę), z czego około połowy pochodziło od gazów szlachetnych, nieabsorbowanych przez organizmy. Najgroźniejsze izotopy, jakie się wydostały to jod 131 - absorbowany przez tarczycę, jednak szybko się rozpadający oraz długożyciowy cez 137. Radionuklidy pochodzące z Czernobyla wykrywa się praktycznie na całym świecie.
134 pracowników i ratowników, biorących udział w akcji po wybuchu otrzymało w krótkim czasie groźne dla życia dawki promieniowania. 28 osób zmarło w ciągu trzech miesięcy na chorobę popromienną, Nie da się jednoznacznie powiązać zachorowań na raka z katastrofą.
Po katastrofie do konstrukcji reaktorów RBMK wprowadzono modyfikacje, które mają uniemożliwić powtórzenie sekwencji zdarzeń z Czernobyla. 11 reaktorów tego typu pracuje jeszcze w Rosji, ostatni ma zostać wyłączony w 2026 r.
Jak to wygląda obecnie możecie obejrzeć tu:
2008
podniesinski.pl/portal/?p=792
2009
podniesinski.pl/portal/?p=1747
2010
podniesinski.pl/portal/?p=2304
podniesinski.pl/portal/?p=2901
Jeżeli zechcecie pokażę Wam więcej zdjęć z własnej kolekcji(moja większa połowa była tam dwa razy).
