Bezstresowe wychowanie dzieci nie polega na tym, aby pozwalać im na wszytko. Każda cierpliwości zawsze się gdzieś kończy.
Tak trzeba wychowywać potomstwo, aby w przyszłości zbierać plony. Im dłużej i cierpliwiej pielęgnujesz, tym słodszy zbierasz owoc. Oczywiście wszystko ma swój umiar.
Dziecko musi być chwalone i nagradzane aby poznać swą wartość, ale i też karane, aby wiedzieć co dobre, a co nie.
Z karaniem jest podobnie jak z tresurą psów. Najlepiej wpajać im od początku to jak mają się zachować, co powiedzieć i w ogóle, tak aby w przyszłości żyłą się lepiej.
Bo czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał.
Krzykiem i biciem nigdy nie ustawimy dziecka, a przynajmniej nie zrobimy tego na dłuższą metę i po prostu w wieku dojrzewania dzieci będą mieć rodziców w dvpie.
Rygorystyczne zakazy i krzyk w większości wypadków kończą się buntem ze strony dzieci.
Dzieci nie są równe dorosłym i czasami trzeba popatrzeć z perspektywy dziecka, aby zrozumieć pewne rzeczy, i przypomnieć sobie siebie sprzed kilkunastu lat. Bo często tak bywa, że nie pamięta wół jak cielęciem buł. Nie ma na to przepisu, jak wychować dziecko, ale każdy rodzic powinien wiedzieć że krzykiem szkodzi sobie jak i dzieciom. To jest tylko lekarstwo na daną chwilę.
Relacje pomiędzy rodzicami przelewają się na relacje między dziećmi. Dzieci się uczą od swych rodziców, a potem rodzic może się zdziwić dlaczego pani w przedszkolu wezwała ich bo Jaś obraził koleżankę w taki i taki sposób, albo powiedział coś brzydkiego. Pomiędzy rodzicami nie może dojść do wojny, o to jak wychować swoje dziecko. Należy znaleźć wspólny kompromis aby dziecko miało mamę i tatę. I dziecko musi mieć obydwoje z rodziców, rękę matki jak i ojca.
Tak trzeba wychowywać potomstwo, aby w przyszłości zbierać plony. Im dłużej i cierpliwiej pielęgnujesz, tym słodszy zbierasz owoc. Oczywiście wszystko ma swój umiar.
Dziecko musi być chwalone i nagradzane aby poznać swą wartość, ale i też karane, aby wiedzieć co dobre, a co nie.
Z karaniem jest podobnie jak z tresurą psów. Najlepiej wpajać im od początku to jak mają się zachować, co powiedzieć i w ogóle, tak aby w przyszłości żyłą się lepiej.
Bo czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał.
Krzykiem i biciem nigdy nie ustawimy dziecka, a przynajmniej nie zrobimy tego na dłuższą metę i po prostu w wieku dojrzewania dzieci będą mieć rodziców w dvpie.
Rygorystyczne zakazy i krzyk w większości wypadków kończą się buntem ze strony dzieci.
Dzieci nie są równe dorosłym i czasami trzeba popatrzeć z perspektywy dziecka, aby zrozumieć pewne rzeczy, i przypomnieć sobie siebie sprzed kilkunastu lat. Bo często tak bywa, że nie pamięta wół jak cielęciem buł. Nie ma na to przepisu, jak wychować dziecko, ale każdy rodzic powinien wiedzieć że krzykiem szkodzi sobie jak i dzieciom. To jest tylko lekarstwo na daną chwilę.
Relacje pomiędzy rodzicami przelewają się na relacje między dziećmi. Dzieci się uczą od swych rodziców, a potem rodzic może się zdziwić dlaczego pani w przedszkolu wezwała ich bo Jaś obraził koleżankę w taki i taki sposób, albo powiedział coś brzydkiego. Pomiędzy rodzicami nie może dojść do wojny, o to jak wychować swoje dziecko. Należy znaleźć wspólny kompromis aby dziecko miało mamę i tatę. I dziecko musi mieć obydwoje z rodziców, rękę matki jak i ojca.
"Bądź dobrej myśli, bo po co być złej" - Stanisław Lem.