Piszemy zbiorowe opowiadanie

[Blachu82]

- Gdzie on jest! Ty pieprzona dziwko!
Pierwsze słowa jakie Maria usłyszała zaraz po ocknięciu brzmiały znajomo.
- Zobaczysz, zabije Cię jeśli mi nie powiesz! Głos zdawał się być coraz bardziej zdenerwowany, ale jednocześnie można było w nim wyczuć wątpliwość, tak jakby pytania te nie były skierowane do właściwej osoby.
Dopiero po chwili Maria zorientowała się, że dłonie krępuje jej coś sztywnego a ciemność nie jest spowodowana brakiem światła, tylko czymś w rodzaju worka z ciemniej, nie przepuszczającej światła tkaniny.
Chwilę później dało się słyszeć krzyk kobiety a zaraz po tym strzał.
Nagle drzwi do pomieszczenia gdzie się znajdowała z hukiem otwarły się i sądząc po odgłosach kroków weszły do niego dwie osoby.
- Ona naprawdę nic nie wiedziała - stwierdziła kobieta co dało się rozpoznać po głosie.
- A wiec drugi informator się pomylił. To nie była ona. Dawajcie tu tego sprzedawcę! Krzyknął mężczyzna ściągając z głowy Marii worek. Po chwili do pomieszczenia weszło dwóch tęgich facetów w czarnych uniformach z emblematem Międzynarodowych Oddziałów Specjalnych prowadząc wystraszonego mężczyznę z licznymi śladami pobicia, który sprzedał Marii hot-doga.
- Czy to ona?! Zapytał mężczyzna.
Sprzedawca potwierdził skinieniem głowy patrząc błagalnym wzrokiem na Marię.
- Skąd się tam mogła wziąć? Zapytała kobieta nie oczekując jednak odpowiedzi ciągnęła dalej. Mieli ją wysłać do Beirutu. Co ona robiła z Robertem Carlosem? I dlaczego u licha chciała zastrzelić Johna?
- Nie przesadzaj! Odebrała mu tylko broń. Gdyby chciała go zabić już dawno leżałby w chłodni obok tamtego. Do tego była szkolona.
- Jak to! Kim wy jesteście? Co wy ode mnie chcecie? Kim ja jestem? Zarzuciła oboje pytaniami Maria.
Mężczyzna i kobieta spojrzeli na siebie, następnie kobieta obróciła się do dwójki agentów i kiwnęła głową aby wyprowadzili sprzedawcę hot-dogów z pomieszczenia.
- Co z nim? Zapytał jeden z agentów?
- Nie będzie już nam potrzebny - powiedziała kobieta.
Po chwili drzwi się zamknęły i Maria oraz tajemnicza dwójka zostali sami w pomieszczeniu.
- Jesteś agentką Międzynarodowych Oddziałów Specjalnych wyszkoloną do zadań specjalnych. Razem ze swoim bratem wykonywaliście misję w Beirucie, mieliście zdobyć dowody świadczące przeciwko tamtemu reżimowi na istnienie aparatury do produkcji broni chemicznej, ale coś poszło nie tak. Przerzuciliśmy Was do Hiszpani, żebyście mogli się ukryć ale znalazł was Carlos, Prawa ręka Hassana Nasrallaha.
Na wasze szczęście udało nam się go zlikwidować. Niestety twój brat został ciężko ranny i zapadł w śpiączkę, ale nie przejmuj się, ma najlepszą opiekę. Zaczęła opowiadać kobieta.
- Dość tego! Krzyknął mężczyzna. Przejdźmy do sedna! Twój brat przekazał Ci materiały. Gdzie one są?
- Czy twój brat powiedział ci gdzie ukrył mikrofilmy? - spytała kobieta.
- Ale ja niczego nie pamiętam! - krzyknęła zrozpaczona Maria.
- To pewnie efekt wybuchu - stwierdziła kobieta. Dajcie jej trochę czasu.
- Nie mamy czasu! - krzykną zdenerwowany mężczyzna. Czy Wy dwie zdajecie sobie sprawę, że Hassan może już celować rakiety na stolice europejskich krajów? Rozetnij jej te więzy i zaprowadź do apartamentów. Chyba nie obędzie się bez wizyty chemika.
- Przecież on już dawno wycofał się z akcji - powiedziała kobieta - zaszył się gdzieś na końcu świata i ślad po nim zaginął.
- Wyślij najlepszych agentów niech go namierzą i ściągną do centrali - powiedział mężczyzna i wyszedł trzaskając drzwiami.
Kobieta uśmiechnęła się do Marii i rozcinając plastikową opaskę krępującą jej ręce rzekła:
- Nie przejmuj się nim, on tak zawsze jak Premier naciska mu stopą na jaja. Za parę godzin mu przejdzie. Chodź, zajmiemy się tobą.