Odjechani.com.pl

Na prośbę jednego z użytkowników forum postanowiłem stworzyć wątek, w którym przedstawię pokrótce zmiany jakie zaszły na przełomie ostatnich 20 lat w wojsku polskim. Na początek może napiszę coś od siebie...

Na przełomie ostatnich 20 lat (koniec PRL-u) nasza armia przeszła niesłychaną transformację. Oczywiście nie odbyło się to w mig po upadku komuny jednak stopniowo postępowało na przełomie lat. Może liczebność żołnierzy obecnie jest mniejsza jak w przeszłości jednak teraz nadrabiają oni to swoją wiedzą, doświadczeniem, lepszą kadrą szkoleniową i przede wszystkim lepszym uzbrojeniem.

Szczerze mówiąc to nie wiedziałem od czego zacząć więc zdecydowałem się, że zacznę od czegoś bez czego żołnierz nie byłby żołnierzem -Broń

Zacznę od broni krótkiej (osobistej):

9 mm pistolet wz.1964 (P-64) CZAK


oraz...


9 mm pistolet P-83 Wanad


Osobiście nigdy z żadnym nie miałem styczności tak więc nie mogę nic ze swojej strony powiedzieć o nich... Mogę jedynie powiedzieć, ze w porównaniu z obecnymi pistoletami te wypadają słabo nawet bardzo słabo...

Teraz może pm-y (pistolety maszynowe)

9 mm pistolet maszynowy wz.1963 (PM-63) RAK




9 mm pistolet maszynowy PM-84P


Co do tych broni... Pm wz.1963 był to wynik projektu "Glauberyt". Projekt ten miał za zadanie stworzenie pistoletu maszynowego z magazynkiem w chwycie, z zamkiem zachodzącym na lufę oraz z dodatkowym, składanym chwytem przednim. W późniejszych latach powstał PM-84 nazywany przez żołnierzy i nie tylko po prostu "Glauberyt".

Karabiny/ Karabinki i subkarabinki szturmowe:

Zacznę od karabinów. Wyjaśnię jeszcze pewną kwestię. Powyżej napisałem karabinów i karabinków dlaczego? Różnica między tym a tym jest taka, ze pierwszy strzela nabojem kal. 7.62 i wygląda tak---------


Karabinek jest to broń, która strzela nabojem pośrednim o mniejszym kalibrze niż karabin. Używana jest amunicja kal. 5.56 i wygląda tak


Różnica między nimi jest niewielka i naprawdę ciężko dostrzeć różnice między obrazkami. Mogę od siebie dodać taką ciekawostkę, że pociski 7.62 mają większą prędkość wylotową od 5.56 co sprawia, ze po trafieniu w cel po prostu przez niego przelatują zostawiając ranę wylotową, a pociski 5.56 po trafieniu w cel rozpraszają swój kierunek i sprawiają wiele większe obrażenia narządów wewnętrznych (przy postrzale w brzuch np.)

Wracając do karabinów używanych przez polaków przed latami 90:
Oczywiście są to AK lub bronie wzorowane na systemie Kałasznikowa (AK)
AK-47


7,62 mm karabin automatyczny AK (AKS)


Teraz coś z kategorii karabinków i subkarabinków
AK-74 5,45-mm karabinek-granatnik wz.1974


5,45 mm karabinek wz.88 "Tantal"


5,45 mm subkarabinek wz.89 "Onyks"


Co do tej broni. Z AK-47 miałem styczność z AKS. Mocny pocisk 7.62 sprawia, że czuć wystrzał a jego waga i kolba po złożeniu sprawiają, że jest lekki i wygodny w transportowaniu

Dodam jeszcze jeden karabin maszynowy z rodziny akowatych mianowicie RPD


Teraz gdy zaprezentowałem a niektórym przypomniałem wygląd i krótki opis tych broni przejde do okresu po wojennego, kiedy polska armia obrała zupełnie inny kierunek. Zacznę tak jak wcześniej od broni krótkiej (osobistej)

9-mm pistolety MAG-98


9 mm pistolet wz.1994 WIST (WIST-94)


Różnica między tymi przedstawionymi wcześniej a tymi, które oglądacie pewnie jest widoczna. Ja nigdy nie miałem kontaktu z tymi pistoletami ale śmiało mogę powiedzieć czytając juz wiele razy ich parametry techniczne, że jest to broń na miarę NATO.

Teraz przejdę do pistoletów maszynowych.

9 mm pistolet maszynowy PM-98


Z nowych pm-ów wprowadzonych do armii to tyle. Ten model ukazany wyżej to nowsza wersja pm-84. Z tym, że akurat na tym obrazku jest z tłumikiem i celownikiem optycznym.
Tutaj bez żadnych dodatków:


Karabinki szturmowe:

Tutaj pojawiają się "Beryle" zakładów Łucznika i do dzisiaj są podstawową bronią w wojsku polskim oto kilka zdjęć:








http://odjechani.com.pl/thread-4168.html w tym temacie również można zobaczyć kilka zdjęć "Beryla" jeśli ktoś chce...

Jeżeli chodzi o "Beryla" to tak samo jak z AK nie raz miałem z nim kontakt. Bardzo prosta konstrukcja wzorowana na AK pocisk 5.56, który sprawia, ze siła odrzutu jest mniejsza jak np. przy AKS moja opinia na jego temat jest w 100% pozytywna.

Karabiny maszynowe:

Tutaj od lat 90. polskie zakłady zbrojeniowe zrobiły bardzo duże postępy. Mowa o np:
5,56 mm kbkm wz.2003D


czy o...

UKM-2000P z celownikiem Bazalt


Również zaczęto pracować nad bronią precyzyjną. Efektem prac są takie bronie jak:

7,62-mm kbw Bor z 660-mm lufą wyposażony w tłumik dźwięku


czy...

12,7 mm wkbw Tor


Tu amunicja do tego drugiego


Widać teraz różnicę w uzbrojeniu żołnierzy przed latami 90. i po. Zaprezentowane zmiany w tym wątku to tylko część wielu rzeczy, które przeszły modernizacje lub zostały zlikwidowane. W następnym temacie skupię się na broni ciężkiej- jej rozwojowi na przestrzeni tych lat i jej modernizacji. Mam nadzieje, że wszystko zaprezentowałem w miarę czytelnie Dziękuję za spędzenie czasu na czytaniu tego tematu i zapraszam do innych

Super, dużo zdjęć i kilka ważnych informacji.
Fajnie się to czytało.
Nie znam się na broniach więc nic nie dodam, jedyne co mogę to poprosić o więcej

Uzupełnię trochę twój przegląd, a ponieważ nie znam się na tym tak jak ty, to posłużę się tekstem z wikipedii. Otóż zapomniałeś o snajperach wyposażonych w SWD czyli Dragunow.

Na przełomie lat 50. i 60. XX wieku dowództwo Armii Radzieckiej postanowiło ogłosić konkurs na nowy samopowtarzalny karabin wyborowy, następcę wyborowej wersji karabinu powtarzalnego Mosin wz. 1891/30. Nowa broń miała być uzbrojeniem jednego z żołnierzy drużyny lub plutonu i umożliwiać skuteczne rażenie celu wielkości człowieka z odległości do 1300 m.
Zadanie zostało powierzone biurom konstrukcyjnym Fiodora Barinowa, Jewgienija Dragunowa i Aleksandra Konstantinowa. Później dołączyło do nich biuro konstrukcyjne Michaiła Kałasznikowa. W roku 1961 do prób dopuszczono konstrukcje Dragunowa i Konstantinowa. Faworytem była konstrukcja Konstantinowa, prostsza i tańsza w produkcji (zastosowano nowoczesne technologie obróbki plastycznej). Jednak w trakcie prób poligonowych okazało się, że karabin Dragunowa jest celniejszy, bardziej niezawodny i trwalszy.
Decyzją z 3 lipca 1961 roku nową broń przyjęto do uzbrojenia Armii Radzieckiej jako "Снайперская Винтовка Драгунова". Do karabinu skonstruowano specjalną odmianę naboju 7,62 x 54 R oznaczoną jako 7N1 (szefem konstruktorów był Wiktor Sabielnikow). Pocisk naboju 7N1 miał rdzeń ołowiany i stalowy penetrator. Dzięki odmiennej konstrukcji pocisk posiadał lepsze własności przy strzelaniu na duże odległości (broń może strzelać zwykłą amunicją 7,62 x 54 mm R, ale wzrasta wtedy rozrzut). W następnych latach karabin SWD stał się standardowym uzbrojeniem strzelców wyborowych w większości armii państw Układu Warszawskiego.
Pierwsze egzemplarze karabinu SWD trafiły na wyposażenie Wojska Polskiego w 1965 roku. Zakupiono około 1300 sztuk karabinu, wystarczającą liczbę, by w karabin SWD wyposażyć każdą drużynę piechoty zmechanizowanej.
W następnych latach karabin był produkowany bez większych zmian konstrukcyjnych. Z czasem zastąpiono części drewniane plastikowymi. Zrezygnowano z wyposażania karabinów w zaczep bagnetu. Pojawił się za to zaczep do mocowania dwójnogu. Opracowano nową amunicję wyborową 7N14.
Kaliber 7,62 mm Nabój 7,62 x 54 mm R Magazynek 10 nab. Wymiary Długość 1225 mm Długość lufy 620 mm Masa broni 4,3 kg (SWD niezaładowany)
4,55 kg (SWD załadowany) Inne Prędkość pocz. pocisku 780-870 m/s Energia pocz. pocisku 2920-4466 J w zależności od rodzaju naboju.



No i PK/PKS który jest chyba przodkiem UKM-2000P

7,62 mm km PK/PKS (ros. Pulemiot Kalasznikowa/Pulemiot Kalasznikowa Stankowyj) – radziecki uniwersalny karabin maszynowy kalibru 7,62 x 54 mm R.

Ukm PK/PKS powstał w biurze konstrukcyjnym Michaiła T. Kałasznikowa. Nowy karabin miał zastąpić wszystkie znajdujące się na uzbrojeniu Armii Czerwonej ciężkie i ręczne karabiny maszynowe. Karabin został przyjęty do uzbrojenia w roku 1961. Jednocześnie z karabinem przyjęto do uzbrojenia trójnożną podstawę 6T2 konstrukcji Samożenkowa. W następnych latach nowy karabin stał się podstawowym karabinem maszynowym armii państw Układu Warszawskiego (w Polsce PK/PKS został przyjęty na uzbrojenie w połowie lat sześćdziesiątych, od 1968 roku był produkowany przez Zakłady Przemysłu Metalowego "H. Cegielski"). W 1969 roku broń została zmodernizowana, model PKM. Zmiany konstrukcyjne miały na celu zmniejszenie masy. Osiągnięto to poprzez szerokie zastosowanie przy produkcji technologii tłoczenia. Karabin PKM/PKMS ('Pulemiot Kalasznikowa Modernizirowannyj/Pulemiot Kalasznikowa Modernizirowannyj Stankowyj) różni się od PK/PKS budową niektórych zespołów, przy czym automatyka broni działa na niezmienionej zasadzie. Zastosowano lżejszą lufę (bez żeber) i nowy tłumik płomieni. Pokrywę komory zamkowej i osłonę donośnika zaczęto tłoczyć z cieńszej blachy. Aby zachować sztywność pojawiły się na nich charakterystyczne przetłoczenia. Kolbę wyposażono w oporę naramienną ułatwiającą strzelanie z dwójnogu. W następnych latach pojawiła się wersja PKMN/PKMSN, wyposażona w podstawę do mocowania celownika nocnego PPN-3. Wprowadzono także nową podstawę trójnożną 6T5 skonstruowaną przez Stiepanowa. Wzorując się na karabinie PK/PKS w Polsce skonstruowano ukm UKM-2000.



Osobiście miałem okazję strzelać i to bardzo często z AK 47 i AK47/MS. Muszę przyzna że o o ile zmodernizowany AK (ze składaną kolbą) był wygodniejszy w transporcie to do strzelania lepszy był stary tradycyjny z kolbą drewnianą. Miałem na stanie AK47 z 1956 roku (dacie wiarę) ten karabin był starszy ode mnie.
Z SWD strzelałem raz ale nie byłem snajperem więc trudno mi mówić o zaletach i wadach tej snajperki, ale z opinii fachowców wynikało że to jedena z najlepszych snajperek na świecie. Co do "RAKA" to mogę powiedzieć jedno był rozpaczliwie niecelny, kierowcy skotów i dekle (czołgiści) kleli na nie ile wlezie.
Dzięki za tego posta i kontynuuj ten temat bo jest ciekawy. Mam nadzieję że skusisz się też na porównanie sprzętu łączności, jako były łącznościowiec ciekawi mnie na czym teraz pracują. No i koniecznie pamiętaj o wozach bojowych, to dopiero będzie temat. Pozdrawiam.
ps:Jeszcze jedno sobie przypomniałem, pełna nazwa AK47 brzmiała chyba 7,62 kbk AKM i 7,62 kbk AKMs.

Dziękuję tungar za uzupełnienie wiadomości Już układam info. o łączności.

ps: W której jednostce służyłeś? Tak z ciekawości pytam tungar Mój tata służył w JW 5007 53.Batalion łączności

Jak mnie wezwali do WKU to powiedziałem że chcę koło domu, więc ten z gwiazdkami pomyślał i mówi koło domu, no to Koło-brzeg przyjacielu. No i tam właśnie wylądowałem, 28 Sudecki Pułk Piechoty Zmechanizowanej a że jestem z Lublina to rozumiesz spacerek to nie był. Mój pułk był tak zwanym "liniowym" czyli pierwszym frontem na wypadek wojny z "zachodem" (ktoś tam obliczył że przy pierwszym uderzeniu 85% pułku pójdzie w diabły) niezbyt miła perspektywa. Służyłem jako radiotelegrafista w batalionie piechoty zmechanizowanej, za starego było nieźle szczególnie na letnim poligonie. Zaszyłeś się w lesie z radiostacją, trochę pozgłoskowałeś i pilnowało się żeby nikt nie nakrył dowódcy kompani na herbatce z prądem. No ale za młodego to było wesoło 107-mka na plecy i dawaj w pole z "zającami" (piechota). Ale tez można było trafić gorzej na przykład do dekli (czołgiści), albo do saperów (ci to dopiero mieli fajnie). Żeby im się ręce nie trzęsły przy rozbrajaniu, to trenowali pompki przed snem (jakieś 1000-1500). Ogólnie było samo zdrowie, dużo czasu na świeżym powietrzu i dużo sportu.

28 Sudecki Pułk Zmechanizowany (28 pz) - oddział Wojsk Zmechanizowanych Sił Zbrojnych PRL.
30 września 1967 roku 82 Pułk Zmechanizowany przyjął dziedzictwo tradycji 28 Pułku Piechoty i został przemianowany na 28 Pułk Zmechanizowany.
Pułk wchodził w skład 8 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Bartosza Głowackiego. Stacjonował w garnizonie Kołobrzeg, w "czerwonych koszarach".
4 października 1973 roku pułk otrzymał nazwę wyróżniającą "Sudecki".
W 1990 roku jednostka została rozformowana. Stan osobowy pułku i uzbrojenie zostało wykorzystane na uzupełnienie 32 Pułku Zmechanizowanego.

Dowództwo i sztab
3 x bataliony zmechanizowane
3 x kompanie zmechanizowane
bateria moździerzy 120mm
pluton plot
pluton łączności
batalion czołgów
3 kompanie czołgów
pluton łączności
kompania rozpoznawcza
bateria haubic 122mm
bateria ppanc
kompania saperów
bateria plot
kompania łączności
kompania zaopatrzenia
kompania remontowa
kompania medyczna
pluton chemiczny
pluton ochrony i regulacji ruchu

Ja bym w czołgu nie wytrzymał długo Mam znajomego sapera z Brzegu i powiem szczerze, że saper to też niewdzięczny zawód sądząc po jego wrażeniach ze służby.

Jeszcze jedna ciekawa broń z okresu kiedy służyłem RPG-7.
Ręczny granatnik przeciwpancerny RPG-7 – radziecki, ręczny granatnik przeciwpancerny, używany w państwach Układu Warszawskiego oraz wielu innych krajach, głównie Trzeciego Świata.RPG-7 (Rucznoj Protiwotankowyj Granatomiot, ros. Pучной Противотанковый Γранатомёт – Ręczna Przeciwczołgowa Wyrzutnia Granatów; polskie oznaczenie wojskowe RGppanc-7) i jego poprzednik RPG-2 są naramiennymi wyrzutniami granatów z napędem rakietowym. Granatnik był podstawowym środkiem przeciwpancernym drużyny piechoty zmotoryzowanej.
Prostota obsługi, niski koszt i efektywność sprawiły, że stał się najpopularniejszą bronią w swojej klasie. Obecnie używa go około czterdziestu krajów i jest produkowany w różnych wariantach w dziewięciu krajach. Swą popularność zdobył również w siłach nieregularnych, partyzantce i ugrupowaniach terrorystycznych. Był powszechnie stosowany przez tego rodzaju organizacje w ostatnich konfliktach w Somalii, Afganistanie i Iraku.
Najbardziej popularną wersją jest RPG-7D przeznaczony dla spadochroniarzy. Może być rozłożony na dwie części, co ułatwia transport. Popularność zyskał też lżejszy niż inne Type 69 RPG produkcji chińskiej.
RPG-7, do armii radzieckiej, został dostarczony po raz pierwszy w 1961 roku. Pierwotny projekt bazował na konstrukcji dwóch broni z okresu II wojny światowej: Bazooka i Panzerfaust. Produkowana obecnie przez Rosję wersja to RPG-7V2, zdolna do strzelania pociskami tandemowymi HEAT, odłamkowymi i z głowicą paliwowo-powietrzną. Oprócz standardowego celownika optycznego PGO-7 używa się dodatkowego urządzenia celowniczego UP-7V, które pozwala na stosowanie amunicji o zwiększonym zasięgu. RPG-7D3 jest odpowiednikiem wersji dla spadochroniarzy. Obie wersje RPG-7V2 i RPG-7D3 zostały przyjęte przez rosyjską armię w 2001.

PG-7V:
Głowica: HEAT
Waga: 2.6 kg
Średnica: 70,5 mm
Penetracja: ponad 330 mm

PG-7VL:
Głowica: HEAT
Waga: 2.6 kg
Średnica: 93 mm
Penetracja: ponad 500 mm

PG-7VR:
Głowica: HEAT tandem
Waga: 4.5 kg
Średnica: 105 mm
Penetracja: 600 mm

OG-7V:
Głowica: odłamkowa
Waga: 2 kg
Średnica: 40 mm
Zasięg śmiertelny dla ludzi z kamizelką kuloodporną: 7 m

TBG-7V:
Głowica: paliwowo-powietrzna
Waga: 4.5 kg
Średnica: 105 mm
Zasięg zagrożenia życia: 8 m
Penetracja: od 150 do 480 mm

Widzę rozwija się bardzo Ciekawy temat.
Strasznie mnie to zainteresowało choć na broniach znam się mało lub wcale - ale potrafisz to przedstawić w sposób ciekawy i zachęcający do czytania.

Czekam na więcej ...

Hmm, RPD nie jest kałaszopodobne (ani "akowate"), no może poza tym, że strzela tym samym nabojem co kbk AK czyli 7,62x39.








W WP używany był ostatni z ckm-ów skonstruowanych w ZSRR ckm Goriunowa, czyli SG-43







Kolorek podstawy i tarczy nie jest oryginalny, po prostu elementy te zostały pomalowane po piaskowaniu, po to żeby zabezpieczyć je przed korozją. No ale ten egzemplarz ma strzelać. Sam karabin (ze zdjęcia) jest w stanie prawie idealnym.

Do lat 80-tych w jednostkach np. WOPK używane były rkm-y DP i DPM







Poszukam gdzieś lepszych zdjęć, bo te robiłem telefonem w dość ciemnym pomieszczeniu strzelnicy.

Nie wolno też zapominać o pistoletach maszynowych PPSz i PPS, te ostatnie używane do początku lat 90-tych i o pistolecie TT.










Nic trudnego przy częściowym rozkładaniu jak widać.



PKM na podstawie.



Poniżej kbk Tantal



(Po lewej obok stołu rkm DPM)



I Beryl, w najnowszej wersji dla wojska, z tym, że kolimator, jest chyba komercyjny, w każdym bądź razie jest niezłej klasy z dwoma kolorami podświetlania



Glauberyt rozłożony częściowo do czyszczenia:



Pm wz.63 na stanowisku strzeleckim

Ostatnio oglądałem w telewizji o Ruskiej armii.
Żalili się a raczej chwalili, że już mają tyle kałaszy jak dla połowy całego Narodu.
Postanowili zatrzymać produkcję Teraz chcą nowoczesną broń robić.
Stwierdzili iż kałasznikow już się nie nadaje na teraźniejsze realia.
Prawda jest chyba nieco inna czyli kałasz to kałasz. Nie psuje się
Troszkę piasku wpadnie oj co tam p; zawsze można przeczyścić i działa dalej.
Po robocie tłok musi być czyściutki p;
Pozdrawiam.